The Last Poet

The Last Poet

Voor The Last Poet laat Nita Kersten zich inspireren door het werk van The Last Poets, een collectief van dichters en muzikanten uit de tijd van de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging. De invloed van hun werk op de hiphopcultuur en spoken word is gigantisch en nog altijd terug te zien en horen. Kersten zoomt in op het levensverhaal van één van de Last Poets: Umar Bin Hassan. Na een jeugd in armoede en ongelijkheid , stapte hij op de bus naar New York, waar muziek, poëzie en spoken word zijn redding zouden worden, zijn kunstvorm, zijn manier om zich uit te spreken. The Last Poet neemt je mee op reis naar de jaren zeventig van Amerika tot nu, in een ritmische toneeltekst (Maxine Palit de Jongh) waarin Kersten haar acteurs laat spelen op het snijvlak van theater, hiphop en spoken word.

Nita Kersten over The Last Poet
‘Er is een wereld waarin iedereen weet wie The Last Poets zijn en waarom ze een plek in ons culturele erfgoed verdienen. Maar ik spreek ook vaak mensen die niet weten wie ze zijn en wat deze groep heeft betekend. Dat vraagt in mijn ogen om verandering, zodat we kunnen groeien naar een rijker collectief referentiekader. Achter de prachtige poetry van deze dichters gaat een verhaal van groei, emancipatie, zingeving en kracht schuil. Umar Bin Hassan had in zijn jeugd te maken met armoede, een afwezige vader, en een moeder in survival modus. Hij groeide op in een wereld die niet voor hem gemaakt leek te zijn tot hij zijn stem vond in zijn luid klinkende poëzie. Via zijn taal en passie riep hij op tot verandering en voedde hij de burgerrechtenbeweging met geestelijke munitie. Het maakte hem van grote waarde voor zijn tijd. Maar de vraag is natuurlijk ook of hij de innerlijke heling die hij zocht heeft kunnen vinden en wat het behelst als je zoveel spoken uit je jeugd
moet overwinnen.’

Maxine Palit de Jongh over The Last Poet
‘The Last Poets zijn opgericht op de verjaardag van Malcolm X in het Marcus Garvey Park (voorheen Mount Morris Park). Abiodun Oyewole vertelde ons dat hij na de dood van dr. Martin Luther King in elke vezel van zijn lijf voelde dat hij in beweging moest komen. Daar, midden in Harlem, vlakbij het huis van grote dichter en andere inspirator, Langston Hughes, werden hun woorden in de gemeenschap geplant. De woede, het onrecht en de hoop op verandering is wat het werk van The Last Poets onmisbaar maakt voor iedereen die voor gelijkheid strijdt. Met het maken van deze voorstelling, het uitlichten van dit prachtige en vurige werk willen Nita en ik het publiek deelgenoot maken van deze wereldgeschiedenis.’