Being wrong and how to admit it
“THIS IS ALL WRONG” – Greta Thunberg
Het spijt me. I regret. Ich bedauere. Je suis profondément désolé. Zo zelden en moeilijk rollen die woorden uit de monden van politici en bedrijfsleiders. Hunkerend naar een écht excuus – eentje waarbij zowel de politicus als het hele land een traantje of twee moet laten – onderzoekt Zarah Bracht in Being wrong and how to admit it het fenomeen ‘fouten bekennen’. Geïnspireerd door Yanis Varoufakis’ politieke memoires Adults in the room en de daarin beschreven onmacht van Europese toppolitici om fouten toe te geven, creëert ze een politieke figuur, gespeeld door Kirsten Mulder, die zich in kronkels en bochten wringt om een verontschuldiging uit haar lijf te wurgen voor gemaakte fouten en geleden leed. Mea Culpa.
Via een serie scenische beelden wordt de toeschouwer de beklemmende binnenwereld van deze politica ingeloodst. Begeleid, en soms ook tegengewerkt, door de sound en ritmes van twee drummers live op scène, vecht ze in die wereld met haar eigen demonen: systeemdenken, machtsfantasieën, ontmenselijkende abstracties, de ondankbaarheid van de burger en verdedigingsreflexen. Kan ze onder de formuleringen en maskers, nodig voor het politieke spel, ergens nog de oprechtheid terugvinden om ‘sorry’ te zeggen?
Over de makers
Speeldata
Credits
Tekst en regie
Zarah Bracht
Spel
Kirsten Mulder
Compositie en drums
Ata Güner
Drums
Annemarie van den Born
Scenografie
Rosemarie Allaert
Kostuum
Erik Bosman en Karin van der Leeuw, Kostuumatelier Theater Rotterdam
Lichtontwerp en lichtobjecten
Hendrik Walther
Fotograaf publiciteitsfoto
Bart Grietens
Producent
Productiehuis Theater Rotterdam
Dank aan
Nina de Jong
Deze maand
Hoe dans je als je niet mag dansen? Theatermaker Nastaran Razawi Khorasani presenteert de performance This is not a dance over censuur.
In deze aangrijpende monoloog, geschreven op basis van het toeslagenschandaal, maken we de ondergang mee van een moeder die geplet wordt in de racistische raderen van de overheid.
